ΠΑΤΡΑ- ΕΡΓΑ ΜΙΝΙ ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΗΣ-ΤΡΙΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΤΡΩΝ-ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΑ ΠΑΤΡΑΣ

 ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.

 Η Μαγεία της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης

Το σχολείο, ως ζωντανός οργανισμός που πρέπει να είναι, δεν μπορεί να περιοριστεί στην τυπική μετάδοση γνώσεων που θα έχουν μόνο χρηματική αξία, αλλά οφείλει να εμπνέει μέσα από τις γνώσεις, την αγάπη και τον σεβασμό, σ' όλα εκείνα που ορίζουν τον άνθρωπο και τη ζωή του.
Θεμελιακό πλαίσιο ζωής αποτελεί ο χώρος, ο τόπος στον οποίον ο άνθρωπος αντλεί τα πρώτα ερεθίσματα της ευαισθησίας του. Όταν μάλιστα αυτός ο χώρος δεν είναι ο αλλοτριωμένος αστικός χώρος, αλλά ο φυσικός της υπαίθρου , γνώση του αναπόφευκτα δημιουργεί μια σχέση προσωπική που αντέχει στο χρόνο.
Αυτήν την αλήθεια καθώς και τα προβλήματα και οράματα των νέων του τόπου μας θέλει να προβάλλει η περιβαλλοντική εργασία του σχολείου. Να κάνουμε το σχολείο σημαντικό , ευχάριστο, δημιουργικό, με σκοπό η τέχνη του δασκάλου να εμπνέει τη χαρά στη δημιουργία της γνώσης.

Διαβάστε περισσότερα »

 

Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ΣΤΗ ΒΑΛΥΡΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΟΣ ΤΗΣ ΚΛΕΦΤΟΥΡΙΑΣ.ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΤΟΜΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ Θ.ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Το 1805 φεύγοντας ο Κολοκοτρώνης από τη Μάνη πέρασε τον Άγιο Φλώρο και έφθασε στη Σκάλα. Είχε μαζί του γύρω στους 70-80 αρματωμένους και προσπαθούσε να διαφύγει προς τον Αετό από τα Κοντοβούνια, κάτω από την πίεση, σχεδόν όλου του κόσμου του Μωρηά, ύστερα από την κοινοποίηση της περιβόητης «πανταχούσας» του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε, μέσω του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Ο κλήρος, στην πλειοψηφία του, μαζί με τους Τουρκολάτρες Κοτζαμπάσηδες, κήρυξαν την εξόντωση της Μωραΐτικης Κλεφτουριάς και σχεδόν κατάφεραν να την ξεκληρίσουν σ΄ όλο το Μωρηά.
Ο Κολοκοτρώνης πολύ γρήγορα κατάλαβε πως πρέπει να αποσυρθεί προς την Γαράτζα και από εκεί να προσπαθήσει να φύγει με τους δικούς του, όσοι ήθελαν, στη Ζάκυνθο.
Οι Τούρκοι, εκείνο τον καιρό είχαν σουβλίσει στη «Ράχη» της Σκάλας το φίλο του Κολοκοτρώνη Καρακίτσο από το χωριό Κατσαρού της Άνω Μεσσηνίας. Από τότε η ράχη πήρε το προσωνύμιο «Παλουκοράχη», που υπάρχει μέχρι σήμερα. Έτσι αναγκάστηκε και πήγε στο μικρό τότε χωριουδάκι, που ήταν στην πλαγιά της «Τσούκας», Τζεφερεμίνι, σημερινή Βαλύρα, με σκοπό να περάσει στα δυτικά Κοντοβούνια και από εκεί στον ΑΕΤΟ Τριφυλίας, για να ξεφύγει την καταδίωξη των Τούρκων και των Τουρκολατρών, προσκυνημένων. Η Ανδρούσα τότε ήταν Διοικητικό κέντρο και έδρα της Επισκοπής Μεσσηνίας, με Μητροπολίτη τον Ιωσήφ και αποτελούσε Τουρκική βάση Στρατού.

Διαβάστε περισσότερα »