Είναι μεσημέρι. Τα παιδιά λαγοκοιμούνται καιροφυλακτώντας πότε θα αποκοιμηθούν οι γονείς, γιατί είναι κουρασμένοι από τις διάφορες δουλειές που έκαναν στα κτήματα, μπαξέ, σπίτι, και ζώα. Αγωνιούν πάνω στο καλαμένιο κρεβάτι στηριγμένο σε ξύλινα τρίποδα, με το στρώμα γεμάτο από βουτούμι, ή μαρίτσα, ή άχυρα, ή καλαμπόφυλλα. Οι δυο φέτες ψωμί είναι κρυμμένες κάτω από το κρεβάτι και έχουν το δικό τους σκοπό. Στο κατώϊ και στην αυλή τα οικόσιτα ζώα ξεροσταλιάζουν, ο σκύλος γαβγίζει, τα γατιά παίζουν, και τα κοκόρια τσακώνονται. Τα δευτερόλεπτα γίνονται χρόνος και η αγωνία κορυφώνεται. Το ροχαλητό της μάνας , κουρασμένη από τις διάφορες εργασίες , δίνει το σήμα.
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΒΑΛΥΡΑΣ ΑΡΡΕΝΩΝ -ΘΗΛΕΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1929
-
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Τι είναι τελικά το σχολείο μας ; Είναι όλες οι στιγμές του, οι πάντα
πρωτόγνωρες στιγμές του, είναι ό,τι έχει συμβεί, ό...
Πριν από 6 ημέρες
