Τρίτη 27 Ιουλίου 2021

Στρατής Τσιλίκας, το Όργανον της Τάξεως επί το Έργον

 Αφιερωμένο σε όσους υπηρέτησαν με ήθος, ως αγροφύλακες στη Βαλύρα

       Μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο , γεννήθηκε στη Βαλύρα ένας μελαχροινός φιλόπατρις  αγροφύλακας, με έντονη την αίσθηση του χιούμορ, που άλλον  όμοιο η Βαλύρα δεν γνώρισε. Γιατί πολλοί καλοί  αγροφύλακες υπηρέτησαν στο χωριό, αλλά τον  Στρατή, στην ευρηματικότητα και στο χιούμορ, δεν τον έφθανε κανένας! Όταν ο Αριστοτέλης έγραφε τα Φυσιογνωμικά  και περιέγραφε τον έντιμο, άξιο, αξιόπιστο, δυνατό και εχέμυθο άνδρα ,σίγουρα έναν  Στρατή της αρχαιότητας θα είχε υπόψη του, αλλά του μέγα φιλοσόφου τού  διέφυγε κάτι. Ήταν ένα ανεπαίσθητο γελάκι, κρυμμένο δεξιά, κάτω από το παχύ μουστάκι του  Τσιλίκα, που σήμαινε “θα σας τη φέρω   μπαγάσηδες”!

 

Σάββατο 24 Ιουλίου 2021

Τα φραγκόσυκα των παιδικών μας χρόνων

Κάθε καλοκαίρι στο χωριό, μετά την γιορτή του Άη Λια, όποιο δρόμο και να πάρεις, της Μαραθιάς, του Αγιώργη, της Ψηλής Ράχης, στο Πρόχωμα και στις Κοκκαλίτσες, θα συναντήσεις ψηλές φραγκοσυκιές με πλάντρες γεμάτες με ώριμα φραγκόσυκα. Τότε είναι που το μυαλό σε πάει στην παιδική ηλικία που το κιτρινοκκόκινο γλυκό φραγκόσυκο ήταν το καθημερινό μας καλοκαιρινό αγνό φρούτο, υπερτροφή της γενιάς μας.
Ποιος δεν θυμάται τις μανάδες αγρότισσες στους κήπους να καψαλίζουν τα τρυφερά φύλλα της φραγκοσυκιάς να φύγουνε τα αγκάθια τους, μετά να τα τεμαχίζουν και να ταϊζουν τα ζώα τους. Οι μανάδες πάντα είχαν κοντά τους το τσιγκλί και το κοφίνι που μισογέμιζαν με ώριμα φραγκόσυκα για να τα φάνε τα παιδιά μετά το φαγητό και να χορτάσουν με τα μοναδικά μας φρούτα. Κάποτε τα παιδιά στα χωριά της Μεσσηνίας τα έτρωγαν σαν γλυκίσματα μετά το φαγητό. Τώρα οι γονείς φοβούνται μη φάνε πολλά και στουμποκολιάσουν και τρέχουμε στους γιατρούς για κλύσματα, αφού όπως είναι γνωστό τα φραγκόσυκα έχουν πολλά σπόρια και είναι λίγο δυσκοίλια. Τα σύγχρονα παιδιά τρώνε μπανάνες και ανανάδες από μέρη εξωτικά, ενώ τα πιο πολλά φραγκόσυκα μένουν αμάζευτα στις φραγκοσυκιές και σαπίζουν το χειμώνα, αφού δεν τα τρώνε ούτε οι καρακάξες. Λίγοι αγρότες τα πουλάνε στις λαϊκές. Πέρυσι θυμάμαι όταν αγόραζα δέκα φραγκόσυκα στη λαϊκή στην Αθήνα, οι διπλανοί μου πρωτευουσιάνοι με κοίταζαν περίεργα, λες και είχα έρθει από το Μεξικό, την πατρίδα του κάκτου.